موسیقی در تلوزیون( مثلا) ملی همیشه پشت درهای بسته قرار میگیرد و همواره در خلاء بود و نبودست که آن هم گرایش به نابودی دارد.از طرفی نمیتوان برای ایام سوگواری حسِ گریه و زاری جور کرد و از طرفی از هرچه بگذریم موسیقی با اسلام بیگانست(طبق شرع و فقهِ صدر اسلام) پس باید یک جورایی باشد در عین حالی که نباشد
به این صورت باشد که آهنگهای اخبارهای سراسری و برنامه نود در ایامِ سوگواری باید با چیزی شبیه موسیقی متن بوی پیراهن یوسف عوض شود.پانزده خرداد نی نوای علیزاده نباشد از اشک هم خبری نیست.ولادت ها هم همینطور.دو نوازی دف و تنبور ولادت حضرت علی بی وقفه پخش میشود
به سانِ روزهایی که همنوازانِ شیدا و عارف وظیفه ی تهییج مشتاقانِ شهادت برای عزیمت به جبهه هارا داشتند در حالی که آموزشگاه های موسیقی کشور مدت ها بود به خوابِ مرگ آسایی فرو رفته بود
اما چگونه موسیقی نباشد؟به این صورت که تمام تلاش بر این باشد که تصویرساز نمایش داده نشود.برنامه هایی که به ظاهر به موسیقی اختصاص داده شدند رو برای ترویج گردشگری و هنرهای سنتی استفاده کنیم.طبیعت سواد کوه و هنر منجق دوزی رو جایگزین تصویرِ ساز کنیم.تحلیل آثار درویش خان رو با تصویر منبت کاری تحویل علاقه مندان بدهیم.
بازتابِ فرسودگی شیرهای باغ وحش ارم از پرپر شدن بلندآوازگانِ موسیقی بیشتر مینماید
موسیقی را تا جایی داریم که میتوان در ماه چند کنسرت ویژه بانوان را داشت.و از طرفی چندین کنسرت رو برای حضور نوازندگان زن در روز آخر فروش بلیط لغو کرد
موسییقی زیر فتواهای کوبنده خرد میشودو تنها برای سمفونی های سفارشی انقلاب و مقاومت و کنسرت رفتن نمایشی رئیس جمهور جایز است.
تمامی اساتید به خاموشی فرو رفتند و کنسرتهای رویایی و فریادهایی که سالن وزارت کشور و کاخ نیاوران را میلرزاند به سالنهای اروپا و آمریکا و ترکیه و...نقل مکان کردند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر